Vrijheid in verbondenheid

Totaal onverwachts stapt Yodi in Hanna’s leven en zet daar gelijk de boel flink op zijn kop

Hanna, nu 52, woont alleen. Haar kinderen zijn al lang de deur uit, net als haar ex-echtgenoot. Ze leidt een druk en ambitieus bestaan waar ze helemaal in op gaat. Houdt van haar werk en de mensen waarmee ze werkt. Ze kan er alles in kwijt en maakt er vele uren. Het is haar nooit te veel. Maar nu is daar Yodi zomaar in haar leven gestapt. Eerst als een goede kennis, dan als een vriendelijke vriend waarmee de gezamenlijke belangstelling voor bewustzijn, liefde, seksualiteit en spiritualiteit zich ontspint.

Hanna geniet van de avonden die ze samen al pratende doorbrengen op de bank. En net als hij is ze al vele jaren bezig met een bewustwordingsproces. Ze tillen elkaar op naar grotere hoogten waarin hun bewustzijn zich meer en meer verruimd. Hanna leeft vele aspecten in daadkracht voor waarin Yodi niet zo goed is. Maar Yodi ziet haar Licht. Hij raakt geïnspireerd door haar. Hij laat zich meeslepen door haar kracht en enthousiasme. Wederzijdse liefde, seks, kameraadschap en respect groeien zodanig dat Hanna zelfs vergeet dat ze ‘s avonds moet werken achter haar computer.

Maatjes in het filosoferen

Liever is ze nu bij Yodi. De wijze waarop ie denkt verschilt zo van alle andere mannen die ze tot nog toe kende. Niet dat de andere mannen uit haar leven geen spirituele ontwikkeling kenden, maar Yodi had al zoveel nagedacht over het leven, leek al zoveel meer in het dagelijks bestaan vanuit een groter bewustzijn te denken. Hij deelde met haar zijn inzichten, gekleurd door het leven en zijn boeken over verlichting, de psyche en hoe alle relaties tenslotte tot een sleur moesten verworden. Kortom hij wist andere dingen dan zij en was door diepe dalen gegaan en er rijper uit vandaan gekomen zo leek het haar. Ze waren maatjes in het filosoferen. En daar waar Yodi vaak in de geest of het verstand verkeerde, gedurende het leven van alle dag en praktische zaken hekkensluiters waren, daar leefde zij in het handelen en de daadkracht.

Yodi hield niet van haar drukt, daadkracht en geregel. Wel zag hij haar graag in haar hogere energie die er was als ze mediteerde en haar cliënten hielp. Volop in haar hart was ze dan en de engelen spraken via haar als medium. Zij leefde vanuit haar eigen zuiverheid, althans van wat zij dacht dat zuiver was en ze kende niet zoveel zijwegen als Yodi. Die nam het niet zo nauw. Haar leefwereld was beperkt en niet heel aards, behalve als het ging om al het geregel in haar bedrijf. Dan was ze een en al mentale energie en leek haar zachte kant haast verdwenen. Door Yodi kwam haar zachtere en meer ontspannen kant ook op de voorgrond.

Hij, net zo gevoelig als zij, had in zijn 41 jarig leven al veel geëxperimenteerd, ervaring en inzicht opgedaan op het gebied van psychologie, bewustzijn, vrouwen, liefde en seksualiteit. Ook drank, drugs en de uitgaanswereld spelen in Yodi’s leven een rol. Vaak was hij neerslachtig, zag het niet zitten en dan was hij weer zo open, zo Bewustzijn, zo in zijn geestelijk hart. Hij leek te bestaan uit tegenstellingen. Openheid en teruggetrokkenheid, helderheid van bewustzijn en lager astraal, zijn mannelijke pool die zijn vrouwelijke pool niet kon omarmen en andersom. Een aardige puzzel voor psychologen en zichzelf. Hij wilde iets doen in het leven, tot daden komen, maar dat was alles behalve gemakkelijk.

Het voelt warm en geborgen

In het rommelige huis van Yodi voelde het warm en geborgen, maar energetisch en fysiek absoluut niet schoon. Vaak moet Hanna even een weerstand overwinnen om de kamer in te stappen die door Yodi en soms ook door zijn vrienden en vriendinnetjes vervuild wordt door een dikke smog van sigaretten, alcohol en soms ook seksualiteit.

Hoeken en planken liggen flink onder het stof en toch ontstaat die warmte in dat huis. Warmte door de warme en vriendelijke uitstraling van de mens die Yodi is. Hanna ziet hem zonder rook en stof, ziet wie hij in potentie is. Ze kijkt door alles heen en lijkt niet echt realistisch over zijn en haar zwakheden. Ze is alleen gericht op zijn schoonheid en goedheid.

Ze accepteert zijn wereld, waar ook hart-éénheid tussen zijn vrienden bestaat. Allemaal vrienden die niet gemakkelijk kunnen functioneren in de maatschappij, die heel wat biertjes drinken en meestal meer dan een wietje gebruiken. In hun verbroedering storen zij zich niet aan elkaars uiterlijk en zien ze elkaar in het hart.

Hanna vond dat mooi en was zonder oordeel. Wat ze ook uitvraten, hoe ze ook lanterfanter den; hun ziel was goed, dat zag ze. Ze gaven om elkaar en stonden voor elkaar klaar.

Soms werd ze uitgenodigd mee te gaan naar feesten en dansen. Ze voelde zich dan een vreemde eend in de bijt. Dankbaar was ze om aan Yodi’s wereld mee te mogen doen, terwijl Yodi zich meer en meer hiervan probeerde los te maken om wat serieuzer te gaan leven. Al was het alleen nog maar in zijn gedachten..

Andere vrouwen

Vaak dacht ie na over zijn verslaving aan zijn fantasieën rondom meisjes en vrouwen en wilde hij hier ook liever vanaf. Het hinderde hem en heel soms bekende hij dat aan Hanna aan wie hij inmiddels gevraagd had zijn vaste vriendin te willen zijn nu ze elkaar verschillende keren per week opzochten en ze het samen zo goed konden vinden.

Maar aan de andere kant is daar ook die rebel in Yodi die zijn fantasieën en verslavingen juist wil koesteren, die dwars tegen alles wat hoort, wat mooi en goed is, in wil gaan en zich niet wil verbinden in een één op één relatie. Lekker overal maling aan hebben, opstandig zijn, niets zomaar vanzelf leven zoals anderen dat lijken te doen. Hanna ziet hoe hij steeds opnieuw leert zichzelf te accepteren, maar ook zichzelf via zijn psyche om de tuin leidt. Hij ziet nog niet hoe zijn destructieve vrouwelijke kant die het zonder steun moet doen van zijn mannelijke kant, hem keer op keer te slim af is, hem verdriet bezorgt en relaties kost. En hoe vervolgens zijn innerlijke man hem weer op de huid zit. En Hanna vertelt hem wat zij ziet en ervaart bij hem, zonder oordeel, in alle liefde en ook Yodi doet dat tegenover haar. Hij belicht haar schaduw met zo’n ruim hart. Met zulke eerlijke antwoorden. Voor het eerst in haar leven kan Hanna door de ogen van onvoorwaardelijke Liefde kijken, maar dan is er weer de pijn in haar hart omdat Yodi zich steeds opnieuw richt op andere vrouwen. 

Nachtelijke intimiteit

Soms, als Yodi daar een bui voor heeft, wordt zijn huis weer eens extra gepoetst en opgeruimd, maar regelmaat zit er niet in. Ook niet in zijn slaapritme. Vaak gaat hij na 3 uur ‘s nachts pas slapen en slaapt zich een gat in de dag en verschijnt hij niet op zijn werk. Dan weer is hij in alle vroegte op. Meestal drinkt Yodi heel wat biertjes of wijn want in die late uurtjes opent zijn geest, hart en bewustzijn zich of wordt hij uitermate creatief en knutselt hij heel wat af. Hij geniet van die uurtjes. Hanna leert alle haar burgelijke opvoedingsideeën los te laten en steeds die ziel van Yodi te zien en respecteren. Yodi voelt wel dat de liefde, seks en vriendschap met Hanna heel anders is dan bij zijn andere vrouwen, iets diepers brengt, maar wil toch blijven leven vanuit vrijheid. Hij ziet nog geen verschil tussen vrijheid met een kleine letter of de verlichte Vrijheid van onafhankelijke dieper verbondenheid en Overgave.
's Nachts, als de wereld slaapt en hij geestelijk helder is, dan is daar zijn fijne Wezen waardoor ook Hanna vaak grote delen van de nacht met hem opblijft. Ook al is er voor haar geen uitslapen mogelijk. In de nachtelijke uurtjes groeien ze samen naar verruimde verlichte inzichten en intimiteit. Dan ontspinnen de mooiste afstemmingen en zielengesprekken en houdt de buitenwereld op.

Hanna leert de zelfkant van de maatschappij en van Yodi kennen. Oordeelloosheid daarover komt voor het eerst haar leven binnen en Hanna weet dat dat altijd zo zal blijven. Ze voelt het als een geschenk haar beperkte opvoedingsblik voorgoed te kunnen overstijgen en groeit in mededogen. Ze komt van haar brave spirituele eilandje af. Ook in de seksualiteit met hem. Ze wordt ongeremder. Toch voelt ze in haar ziel dat ze niet wil vrijen met anderen ondanks Yodi’s aandringen.

Zo lang ze vanuit hun hogere ziel afgestemd zijn gaat alles goed, maar zo gauw ze mentaal worden en daar zijn ze beiden ook steengoed in, begrijpen ze elkaar niet meer. Dan ontstaat irritatie en pijn. Yodi wil dan weglopen en Hanna wil het aangaan om verder te komen. Yodi wil zo nu en dan haar gezelschap, zij wil veel vaker samenleven. Daar waar Yodi geen één op één relatie wil, wil zij dat wel.

Hanna begint te veranderen

Voor het eerst sinds jaren wordt er ‘s avonds niet veel meer gewerkt door Hanna en neemt Yodi en het samen zijn een steeds grotere plek in haar leven in. Zo nu en dan zitten ze zo lang en innig samen op de bank dat hun monden elkaar automatisch vinden en hun handen elkaar vanzelf beginnen te strelen. Steeds meer verkent Hanna van het aardse, maar ook astrale leven. Ze rookt ook aardig zelf mee tijdens dergelijke avonden, terwijl ze anders nooit rookt, maar ze weet; ik kan niet meer verslaafd worden dat ligt achter me. 

Yodi, die op een bepaalde manier open en vrij is, is dat op andere wijze weer helemaal niet. Wat er allemaal in zijn gevoel om gaat kan hij niet makkelijk delen. Maar toch vertelt hij Hanna over zijn schroom een meisje aan te spreken, over zijn seksuele fantasieën. Yodi denkt er vaak en veel over na en het beheerst zo nu en dan ook zijn leven. Het windt hem op, houdt hem bezig en op een bepaalde manier is hij er ook wel trots op.

Hanna, inmiddels diep gevallen voor de mooie verassende ziel en geest die Yodi is, laat hem niet weten dat het pijnlijk en lastig is voor haar dit te horen. Ze stopt haar gevoel weg als niet oké en gaat door er voor Yodi te willen zijn. Wel vertelt ze Yodi dat het geen werkelijke vrijheid is maar zijn eigen angst voor verbondenheid en overgave.

Hanna gelooft dat het wel mogelijk zou moeten zijn om met meerdere mensen tegelijk intieme en seksuele relaties te delen, maar dat hij en zij en zoveel andere mensen daar nog niet aan toe zijn nu. Dat het anders een vlucht wordt om alles aan te gaan. Maar Yodi ziet dat anders. Hij “strijdt” er haast voor, zijn leven lang.

Liever vrij en alleen

Dan zegt Yodi met zo’n diep doorleefde pijn in zijn stem welke Hanna niet ontgaat, ‘nog nooit heb ik in mijn huwelijk en relaties met vriendinnen gezien dat jaloezie, bezittingsdrang en verlatingsangst niet de kop op steken als ik met iemand anders vrij. En toch moet het kunnen want wat ik doe is goed en mooi en komt uit liefde! Niemand begrijpt hoe mooi het is. Het is liefde op zo’n moment! Dat kan en mag niet verkeerd zijn. Al betekent het steeds het einde van mijn relatie, ik moet er mee doorgaan! Ik wil me nu niet langer in een één op één relatie begeven want ik kan er niet tegen mezelf als bezit van een vriendin te moeten voelen of met haar boosheid, verdriet of angst te moeten leven. Ik heb inmiddels genoeg ervaren dat vriendinnen denken niet jaloers te zullen zijn en dat het toch weer steeds gebeurt. Dan blijf ik liever vrij en alleen!

En weer ziet Hanna die enorme pijn in zijn gezicht. Ze ziet zo’n mooi mens die toch zo worstelt, zo oprecht leeft en door zulke diepe dalen gaat. En haar hart voor hem verruimt zich verder dan haar ego en eigenbelang. Ze wil bijna alles wel voor hem doen. Ze gunt hem zo graag éénmaal de ervaring mee te kunnen maken van een partner die niet jaloers is en het hem gunt met andere vrouwen te zijn. Wil hem omhullen met heel haar hart, ziet zijn dapperheid aangaande zijn principes. Ziet zijn innerlijk jongetje, zijn pijn en zijn hele oprechte Wezen. Ze wil hem behoeden voor nog meer pijn door hem zijn vrouwen, meisjes of fantasieën te gunnen. Ze traint zichzelf haar opkomende gevoelens van afgunst onmiddellijk weer los te laten. Zijn wens gaat echter nog verder, want hij wil dat Hanna mee kan genieten als hij seks heeft met een vriendinnetje. Hanna weet bijna zeker dat ze dat niet kan. Nog nooit had ze zulke ervaringen gehad. Zou ze niet jaloers zijn? Zou ze geen onzekerheid, ja zelfs geen verlatingsangst voelen? Het moet toch mogelijk zijn, dat het in de toekomst bestaat dat ziet zij ook wel. Nou dan moet het toch mogelijk zijn met inspanning en goede wil dat nu ook te leven? Ze neemt zich dit graag voor.

Door Hanna’s kameraadschap, hartelijke liefde, aandacht en begrip vertelt Yodi haar steeds vaker over zijn verlangens en fantasieën. Wat veel! Waar is hij wel de hele week mee bezig, denkt Hanna. Ze kon zijn moeder wel zijn als hij haar dat allemaal opbiecht! Waarom vertelt hij haar dat? Is zij dan geen vrouw met gevoelens? Maar moedig stopt ze dergelijke gevoelens weg en wenst ze dat ze flinker zou zijn. Steeds pijnlijker is het voor Hanna als hij doorgaat met haar in vertrouwen te vertellen over zijn welles nietes gedachten over nieuwe contacten zoeken. Zijn worsteling met zijn eigen innerlijke stemmen.

Een diep verdriet

Er is een heerlijk dansfeest met allemaal kennissen en vrienden en ze vermaken zich beiden prima. Yodi drinkt ondertussen heel wat biertjes, maakt muziek en is er tevens met zijn aandacht ook voor Hanna, hetgeen de laatste tijd lang niet altijd het geval meer is. Steeds vaker merkt Hanna op dat hij niet altijd in zijn hart zit en zo mentaal is dat hij haar niet eens ziet. Laat staan aanvoelt of aanraakt. 

Rond half twee ‘s nachts hebben de meeste gasten genoeg gedanst en gedronken en vallen ze tegen elkaar aan op de banken. De sfeer versluiert en bedwelmt door de drank. Vrolijkheid wordt erotische en seksuele spanning. Meerdere mensen stappen op.

Hanna wil ook naar haar kamer en ze vraagt Yodi met haar mee te komen. Lang aarzelt hij en zegt dan dat hij bij de laatste gasten blijven wil. Een diep gevoel van verlatenheid en verdriet stijgt op naar Hanna’s keel als ze afscheid neemt. Alsof ze verloren heeft, zo voelt ze zich. Yodi voelt haar ook, maar doet er niets mee. En nadat Hanna met pijn in haar hart eindelijk in slaap is gevallen, stapt Yodi in de vroege morgen bij haar in bed en zegt; ‘ik moet je wat vertellen. Samen met Piet heb ik heerlijk gevreeën met Lies en het was Goddelijk zo met zijn drieën, het was zo mooi. Zo eerlijk en zo puur’. En hij vertelt nog meer details en valt daarna in slaap.

Hanna is stil, emotieloos. Dit moet ze eerst verwerken. Ze kan de klap nog niet voelen. Een uurtje later komen de eerste tranen terwijl Yodi zijn roes uitslaapt. Zachtjes ligt ze te huilen om hem niet wakker te maken. Er is geen haat, alleen maar pijn. Zoveel liefde én pijn. Ze trilt en is bang dat Yodi het merkt. Dan stapt ze het bed uit en met haar armen om haar eigen schouders zet ze muziek op en danst en danst ... Ze laat haar tranen en pijn de vrije loop en er komen er steeds meer. Alles dat weggestopt was tot diep in haar cellen komt er nu uit. Keer op keer speelt ze de CD en danst met Moeder Aarde, de enige die haar nooit in de steek laat en die ze wel kan vertrouwen. Eindelijk breekt haar innerlijk kind, haar vrouwzijn open. Dat wat ze zo diep ontkende door haar begrip en liefde. Spanning van vele maanden komt eruit en als het over is is daar nog steeds de liefde voor Yodi. Toch ziet ze hem nu meer in zijn menszijn. Ze komt met beide benen op de grond. Als hij tegen de middag op staat lijkt alles weer bij het oude en wordt er nergens meer over gepraat.

Geen echte verbondenheid

Inmiddels duurt de lat-relatie al enige maanden en heeft Yodi het er moeilijk mee. In Hanna’s nabijheid verliest ie iets van zichzelf, van zijn eigen kern en van wie hij nu is. Hij trekt zich aan haar op en zet zich tegen haar af om zichzelf terug te vinden. Het is een constant afwegen tegen alleen willen zijn en bij haar zijn. Wil hij dat wel? Is dat wel goed voor hem? Samen eten dan, of ook dat alleen doen? Afweer en twijfel slaan steeds meer toe en Hanna denkt ondertussen dat hij net zo veel of weinig om haar geeft, als om elke andere aardige vrouw. Hij laat zich daar ook nooit zo over uit. Alleen als hij hoog in zijn bewustzijn en hart is afgestemd. Lief en gevoelig kan hij met zoveel vrouwen zijn en is hij ook beslist met haar, soms. En ook seks kan hij met andere vrouwen hebben. Er is niets waaruit ze kan opmaken dat ze belangrijk is in zijn leven en dit bevestigt Yodi ook. ‘Persoonlijke relaties zijn niet belangrijk voor mij, andere dingen spelen een grotere rol in mijn leven’, zo zegt hij steeds.

Hij leeft niet vanuit verbondenheid. Hij is bang zich gebonden te voelen, denkt Hanna, alhoewel Yodi daar anders over denkt.

En toch heeft Hanna hem zo lief. Deze ziele-prins van haar hart. Hij is echt haar geliefde. Ze heeft het gevoel dat volledig samenwonen veel beter zou zijn want nu kunnen ze steeds vluchten. Als ze niet echt voor elkaar kiezen zal alles half blijven, zo weet ze en dat klopt niet voor haar zielepad. Maar Hanna durft het niet eens voor te stellen want ze weet dat Yodi nee zou zeggen tegen nog meer samenzijn. Ze weet dat er bij samenleven veel meer conflicten en onenigheid zullen zijn en thema’s als macht en bangheid niet meer versluierd kunnen worden.

Hanna gaat door met in liefde uit reiken naar Yodi al hoewel ze voelt dat hij twijfelt en terugtrekt. Ze weet ook dat ze haar eigen gevoelens weer wegstopt. Maar steeds zijn er ook de prachtig afgestemde momenten. Momenten van één geest, één hart welke voor haar alles weer goed maken. Ze tillen elkaar steeds weer op en openen elkaars bewustzijn.

Verwachtingen loslaten

Het leert haar met de dag en bij het moment te leven en wel te zien wanneer en of het mis gaat. Ze laat elke toekomst wens en gedachte los en leert in het Nu te leven. Het kinddeel van haar is nog niet zover als haar innerlijke volwassene, die hoopt toch nog op een betere toekomst voor samen en kan nog niet altijd alleen maar in het moment leven. Die wil nog plannen maken, zijn bevestiging en wil nog garanties. Het bewustere deel heeft er vrede mee en wacht. En ze weet dat ze deze groei moet doorzetten, ondanks alle verdriet. Ook haar hart opent en verruimt zich nog steeds meer. Ook dat voelt goed. Maar de weggeefstand ervan en het idealiseren van Yodi lossen op.

Meer dan ooit ziet ze nu hoe afhankelijk ze is van Yodi’s aandacht, emotionele zorg en fysieke aanraking en met hoe weinig ze genoegen neemt. Ze kijkt terug naar haar vorig huwelijk, haar ouders en familie en ziet hoeveel kou er was zonder warme emotionele en fysieke geborgenheid. Ze snapt nu beter waarom ze een dergelijke relatie als met Yodi aantrekt en kiest er heel bewust er nog even mee door te gaan. Immers, nu de kou zich lijkt te herhalen, nu blijft er niets anders over dan dat ze zichzelf waardeert, meer aandacht krijgt voor haar diepere gevoelens en behoeften. Hanna vindt het moeilijk erbij te komen maar snap dat ze zichzelf moet vullen om Vrij en Onafhankelijk te kunnen zijn in verbondenheid. Het is nu geen kennis meer maar ze zakt door het gevoel ervan heen. Ze weet ondertussen dat wat bewustzijn en hart betreft, ze zich reeds onafhankelijk voelt van Yodi, ook al geeft ze liefde, maar dat ze emotioneel, fysiek en qua aandacht nog naar hem verlangt. Daar moet ze zichzelf eerst opvullen.

De weg naar vrijheid

Hanna besluit zoveel als mogelijk is met haar Wezen zorg te dragen voor haar lichaam en haar gevoel zodat ze minder zal hunkeren naar Yodi. Minder afhankelijk zal zijn van zijn aandacht, zijn trouw. En waar kan ze dat sneller leren dan juist naast hem. Alles wat ze wil is haar eigen Goddelijke Vonk, haar werkelijke Wezen te laten indalen in het gebied van haar hunkering en kwetsbaarheid. Ook in haar vrouw en meisje zijn. Ze wil bereiken dat het haar niet beheerst. Ze wil Vrij worden, juist in verbinding. Elke keer als ze verlangt dan herinnert ze zich zelf aan haar eigen Stralendheid, haar Wezen, alle Liefde die het is en stuurt ze dit naar haar lijf, haar stemming en behoefte. Ze danst met zichzelf en de sterren als ze alleen is. Ze wordt weer blij nu ze zo intens in contact is met haar Wezen en Stralendheid. Ze merkt dat als ze teveel nadenkt over haar gevoelens, behoefte en stemmingen dat ze erin kan blijven hangen. Ze wil ze wel kennen maar er niet in op gaan of een verhaal van maken.

Veel praat ze niet over zichzelf met Yodi. Ze denkt er ook steeds vaker over te stoppen met de relatie, het voelt niet in evenwicht, niet gelijkwaardig als zij hem wel wil en hij haar niet, tenminste niet op de manier die zij wenst.  Ze is voor het eerst in haar leven trouw aan zichzelf waar ze er altijd op de eerste plaats was voor een ander. Het idee dat het toch niks met hen beiden wordt, dat hun wensen en leefstijl niet bij elkaar passen, neemt langzamerhand steeds grotere vormen aan en doet ook Hanna terugtrekken. En hierop reageert vervolgens dan Yodi weer want ze voelen alles aan van elkaar, zelfs hun bewustzijnsvelden reageren hierop.

Hanna worstelt ermee want ze hebben het soms ook zo mooi, zo bijzonder. Dat is toch heel echt! Keer op keer vraagt Hanna het universum nu om hulp. Dan besluit ze om een teken te vragen waaruit blijkt of ze door moet gaan of het uit moet maken.

Niet méér van een ander houden, dan van mijzelf

En dan, net als ze het juist weer even leuk hebben, maakt Yodi een afspraak met weer een vriendinnetje en belandt ermee in een hotelbed en weer is er die vreselijke pijn in haar hart en buik. Maar deze keer is het anders. De pijn lijkt minder emotioneel, minder tranen, maar fysiek in haar buik lijkt er wel een bevalling aan de gang. Alsof alles zich daar omkeert. Stekkers worden eruit getrokken, draadjes doorgeknipt zonder dat ze iets doet. Haar hart klopt traag en kent een diep doffe wanhoop en pijn, maar ook ziet ze de zon daar midden in het bos. Ze is nu dicht bij Moeder Aarde en letterlijk en figuurlijk gaat de zon nu schijnen van over de hei. Ze zit tegen een oude boom. De grond is al koud, het is herfst, maar de hele omgeving straalt, een vogel zingt en het licht is zo mooi. Ineens weet Hanna zeker; `het is over. Ik wil niet meer verder met Yodi. Ik mag niet méér houden van hem dan van mezelf’. En er komt een vredige rust. Ze voelt eindelijk dat ze begeleiding krijgt en niet meer zo alleen is, want deze rust is niet van haarzelf. Het is veel groter. Het zijn de engelen die nu bij haar zijn.

Rustig en zeker is ze nog steeds als ze Yodi op vriendelijke wijze, geheel ontspannen vertelt dat het over is, nadat hij bij thuiskomst haar het een en ander vertelt over zijn seksuele ontmoeting met een nieuwe vriendin. En ‘nee Yodi, ik hoef niet alle details ’, zegt ze nu ook. Gelaten hoort hij haar aan en lijkt het niet jammer te vinden. Hij aanvaart. Pas dagen daarna ziet zij hem huilen. Zou hij dan toch om haar geven? Och nee, het zal wel om andere zaken en mensen gaan waarvan hij nu ook afscheid moet nemen nu hij wil gaan verhuizen, zo denkt Hanna. En dat doet pijn. Zo geweldig veel pijn. Het rustige en vredige in haar dat er was toen haar besluit viel is nu meer naar de achtergrond geschoven. De wond is nu groter. Haar zelfvertrouwen vermindert, ze voelt zich alleen en beschadigd maar doet haar werk met ijzeren discipline. Niemand mag immers iets merken. Ze is gewend alles voor zich te houden en alleen op te knappen. Pas weken later komt het verdriet naar boven tijdens een wonderlijke meditatie welke gepaard gaat met een moment van verlichting, éénheid en onvoorwaardelijke liefde. In deze meditatie komen alle tranen van pijn en is er tevens zoveel Onvoorwaardelijke Liefde, juist in de pijn. Beiden zijde van de medaille voelen als één en Hanna begrijpt zoveel pijn als iemand kan voelen, zoveel liefde kent hij ook. Ze overstijgt voorgoed de tegenstelling en ervaart het Goddelijke niveau van Liefde en eenheid. Dit ervaren is zo bijzonder dat daarna Hanna’s hartedeurtje nooit meer dicht kon. Ze bereikt voorgoed het universele niveau dat voorbij menselijke liefde ligt. Haar universele hart is niet meer van één persoon maar is mededogen voor alles en iedereen. Ze ziet nu waarom ze Yodi moest leren kennen en welk immens geschenk ze heeft gekregen dankzij hem! Ze mag nu ook huilen van haar zelf en kan zich steeds beter laten zien aan anderen.

Dankbaar voor de Liefde

In de maanden die volgen is er sporadisch contact maar nog steeds is daar die diepe liefde van Hanna voor Yodi en zijn ziel. Die is er ook zonder contact. Op de weinige momenten dat ze het helemaal toe kan laten springen de tranen in haar de ogen. Zo intens en van goud is deze liefde dat ze alleen maar dankbaar kan zijn. Zo houdt ze van deze man waar mee ze niet verder wil, waarvan ze niets meer hoeft en hij ook niet.

Hanna verandert. Op haar werk toont ze haar gevoelens meer. Ze zegt wat haar bezig houdt, laat haar kwetsbaarheid zien en haar hart waardeert haar mensen voelbaar meer. Soms kan ze heel diep voelen hoeveel ze voor haar betekenen, hoeveel ze om hen geeft en wat een geluk het is met hen te mogen samenzijn en werken. Naast de pijn wordt het leven nog mooier dan het al wel was voor haar. Hanna, meestal opgewekt en krachtig, ervaart er vele dimensie bij nu haar hart en tweede chakra zoveel meer warmte en dankbaarheid kunnen voelen. Het is anders dan alleen vanuit haart verstand en bewustzijn.

Hanna kijkt ook naar haar lichaam. Misschien geen tijdschriftenlichaam, maar ze kijkt er naar met liefde, ze dankt het, spreekt er tegen, omarmt het en langzaam gaat ze er iets meer van houden. Ze begint haar lichaam werkelijk te waarderen. Raakt het steeds vaker aan, verwent het. Het wordt nu meer en meer haar woning. Hanna is Vrij!