Zou spirituele hulp gratis moeten zijn?

 Ook bij het Elohim Centre horen we zo nu en dan dat het te duur is en dat we geen geld mogen vragen voor onze Gaven en spiritueel werk. Een artikel van Melody Fletcher dat wij van harte kunnen onderschrijven, werpt licht op deze zaken.

door Melody Fletcher

Ik kreeg een reactie van Daniel:

Ik waardeer je ideeën echt. Ze gaan ergens over. Praktisch en intelligent. In feite hebben jouw blogs me geholpen in LOA (=Law of Attraction=Wet van de Aantrekkingskracht) te geloven. Zoals ik al zei: ik lees je blogs echt graag. Maar toen ik zag dat je ze verkoopt en er geld mee probeert te verdienen, kwamen er wel vragen bij me op over je geloofwaardigheid over dat je alleen maar mensen probeert te helpen. Je weet dat dit een van de grootste bezwaren is van anti-LOA mensen. Serieus, waarom proberen jullie je dingen te verkopen? Je kunt toch eerlijk mensen proberen te helpen (als dat tenminste je bedoeling is) zonder financiële bijbedoelingen.

Melody Fletcher

Beste Daniel,

Dank je wel voor het stellen van deze vraag, in het openbaar en met respect. Meestal als iemand dit onderwerp te berde brengt, gebeurt dat op zo’n manier dat ik het niet kan publiceren (dwz. soms is het echt hufterig). Er zijn veel lichtwerkers en genezers onder mijn lezers en ik ben er van overtuigd dat veel van hen worstelen met het idee geld te moeten vragen voor wat ze doen. Daarom ben ik meer dan blij dat ik wat kan zeggen over mijn kijk hierop.

In mijn blog heb ik het al eens gehad over het verkeerde geloof dat iets goeds doen voor anderen alleen waardevol is als het een offer vraagt van degene die geeft. Het idee, dat iets dat gegeven wordt alleen van waarde is als het voor de gever op een of ander manier moeite of opoffering betekent, is eerlijk gezegd belachelijk in mijn ogen. Niet alleen kan geven op die manier heel wat schuldgevoel veroorzaken bij degene die ontvangt (wie wil iets krijgen met zo’n prijskaartje eraan), maar het beperkt ook heel erg hoeveel er gegeven kan worden (als ik elke keer als ik wat uitgeput ben, dan kan in niet lang blijven geven zonder dat ik zonder energie/geld/leven kom te zitten). Ik denk dat de argumenten die ik toen noemde hier perfect op aansluiten.

Als iemand me vraagt waarom ik geld vraag voor wat ik doe, heeft hij of zij vaak de overtuiging dat ik de mensheid beter zou dienen als ik mijn diensten gratis aanbood. Maar klopt die veronderstelling wel? Zullen we het eens een beetje proberen te ontleden?

Hoe zou het zijn als ik alles gratis weggaf?

Ten eerste moet ik in mijn onderhoud voorzien. Zolang we niet allemaal instemmen met een economie die gebaseerd is op grondstoffen, moet ik een bepaald inkomen hebben zodat ik mijn huur kan betalen. Zou ik geld kunnen verdienen met iets anders, iets minder spiritueels, iets waar ik minder plezier in zou hebben dan in wat ik nu doe? Natuurlijk zou dat kunnen. Ik zou terug kunnen naar het bedrijfsleven en daar heel goed kunnen verdienen. Dan zou ik alleen niet meer zoveel tijd kunnen besteden aan wat ik echt wil doen.

Ik zou maar een handjevol mensen kunnen coachen, misschien een of twee in plaats van de tientallen die ik momenteel kan helpen.

Ik zou maar een paar blogs per maand kunnen schrijven. Er zou geen bibliotheek aan honderden blogs, artikelen, audio’s en video’s meer gratis beschikbaar zijn op mijn website.

Ik zou niet meer vele uren kunnen besteden aan het versterken van mijn eigen vibratie en het bereiken van steeds hogere niveau’s van begrijpen, die ik dan met jullie kan delen. Zelf-ontwikkeling kost tijd. De retraites waar ik heen ga zijn niet alleen voor het plezier. Het is mijn bron voor voortdurende vorming.

Ik zou niet meer authentiek zijn. Dit is wie ik ben. Dit is wat ik moet doen. Ik breng in praktijk wat ik predik. Als ik mezelf dwing werk te doen dat ik niet echt wil doen ga ik tegen die dingen in.

Ik zou meestal te moe zijn om me te verbinden. Ik kan alleen schrijven als ik geïnspireerd ben. Als ik coach, ben ik in een andere gemoedstoestand. Het kostte me niet alleen heel wat uren om te leren hoe ik dat moest doen, maar ik moet ook in een hogere vibratie zijn om het te kunnen doen. Ik heb tijd en ruimte nodig en de juiste omgeving om dat te kunnen laten gebeuren. Uitputting draagt daar niet aan bij.

Doordat ik mezelf fulltime aan dit werk wijd, ben ik in staat veel meer mensen gratis of op een andere manier te helpen, dan ik zou kunnen als ik een andere baan had. Ik zou ook niet op het niveau kunnen werken als ik nu doe, als ik een belangrijk deel van mijn tijd afgeleid zou worden door werk dat niet aansluit bij Wie Ik Werkelijk Ben.

Zou spirituele hulp gratis moeten zijn?

Maar is het niet gewoon verkeerd om geld te vragen voor welke spirituele hulp dan ook? Zouden niet alle lichtwerkers en genezers en leraren voor niets moeten werken?  Zouden we niet allemaal tevreden zijn als we in armoede moesten leven, levend van giften, tevreden met het idee dat onze opoffering het waard is om anderen te kunnen helpen?

Ik geloof dat niet, nee. Laat me je vertellen waarom niet:

Armoede draagt niet bij aan het helpen van anderen. Wie denk je dat er meer mensen kan helpen, een miljardair of een armoedzaaier? Deze vraag is makkelijk te beantwoorden, nietwaar? Hoe meer geld iemand verdient, hoe meer mensen hij kan helpen, punt. In armoede leven draagt niet bij aan het helpen van anderen. Het betekent simpelweg dat er een geloof is dat je geen goed mens kunt zijn èn veel geld kunt hebben, en dat geloof deugt niet. Waarom zou het Universum dat zo willen? Waarom zou het juist van de besten onder ons verlangd worden om het minste te hebben? Zou het niet precies andersom moeten zijn (dat is het ook, maar we maken er een rommeltje van door het andere te geloven).

Geld is spiritueel

Natuurlijk is materialisme om het materialisme geen goed idee en veroorzaakt dat vaak een hoop narigheid. Maar dat betekent niet dat geld, op zich, slecht of niet spiritueel is. De energie van geld is eigenlijk diep spiritueel, en een onvermogen om het te ontvangen zal een grote onbalans veroorzaken. Bedenk eens: energie moet stromen. Als energie uitstroomt, moet het ook instromen. Anders ontstaat er uitputting. Als je geeft, maar niet in staat bent om te ontvangen, zul je een onbalans in je leven creëren. Je kunt de liefde van het universum op veel manieren krijgen. Geld is er gewoon een van, en ook wel een gemakkelijke. Waarom is die ene vorm van energie zo onacceptabel? Nou, dat is het niet. Behalve als je denkt dat het zo is.

Arm zijn maakt niet dat je meer verlicht bent. Er zijn wel veel religieuze organisaties die je willen doen geloven dat armoede een deugd is, terwijl ze in het geheim hun zakken vullen. Wat kunnen ze je schelen. Er zijn veel spirituele denkwijzen die oprecht geloven dat de geest zich kan verheffen door eenzaamheid en armoede. Daar ben ik het niet helemaal mee oneens. Ik denk wel dat als je in een klooster gaat leven en alle materiële bezittingen opgeeft, het je kan helpen om een grotere helderheid te bereiken. Maar ik geloof niet dat het onze opdracht is in het leven om in een donkere kamer te zitten en te mediteren. Ik geloof gewoon niet dat het Westen het helemaal bij het verkeerde eind heeft. Terwijl onze broeders in het Oosten zich hebben bekwaamd in het beheersen van het denken, en onze zusters richting zuiden (zoals Midden- en Zuid-Amerika) een diepere verbinding hebben met de natuur, hebben wij in de Westerse wereld een groot begrip van fysiek plezier en comfort (ja, ik weet dat ik generaliseer. Laat je niet te zeer meenemen door dit geografische plaatje). En inderdaad, we zijn er veel te ver in doorgeschoten, maar onbalans is er bij alle denksystemen. Niemand van ons heeft het bij het rechte eind. Ik geloof dat de tijd is gekomen om al deze disciplines met elkaar te verbinden en een evenwicht te vinden tussen de uitersten.

We zijn hier om te genieten van het fysieke bestaan, terwijl we afgestemd zijn op de natuur en de kracht van ons denken bewust zijn. En als we dat doen, moeten we vrede kunnen hebben met materialisme en ermee leren werken op een evenwichtige manier, in plaats van het te demoniseren. Het is prima om geld te verdienen, maar het is niet OK om de aarde te verkrachten en hele culturen te vernietigen om zover te komen. En het is ook niet nodig om dat te doen.

Geld verdienen op een afgestemde manier kan een groot voorbeeld zijn.

Als we toe willen naar een wereld waarin alle mensen zich kunnen veroorloven het pad te kiezen dat op een lijn is met hun harten en hun passies, dan zullen we zulke voorbeelden moeten stellen. Veel mensen kiezen er voor dat pad niet te gaan omdat ze denken op die manier geen geld te kunnen verdienen. Ik zou ze graag hun ongelijk bewijzen. Ik denk dat hoe meer bedrijven we hebben die ons laten zien dat je geld kunt verdienen terwijl je gelukkig bent en anderen gelukkig maakt, hoe meer mensen zich zullen toestaan hetzelfde te doen. Dat zal van een mooi luchtkasteel worden tot wat werkelijk mogelijk is in wat mensen kunnen bedenken. We hoeven niet te kiezen tussen een prettig leven en vervulling. We kunnen het allebei hebben.

Een van de redenen waarom er zoveel onethische en destructieve ondernemingen zijn is vanwege het geloof dat je echt wel een hufter moet zijn om geld te kunnen verdienen. Ik ben persoonlijk van plan om de onjuistheid van dit beeld op grootse manier te bewijzen. En velen doen dit al. Steeds meer bedrijven laten zien dat je je personeel en je klanten kunt behandelen als sterren, een ijzersterke service kunt bieden EN veel geld kunt omzetten, en ondertussen fondsen oprichten om nog meer mensen gratis te helpen. Ik juich deze bedrijven toe en voorzie een wereld waarin mensen eindelijk het feit in de gaten krijgen dat afgestemd zijn lucratiever is dan een hufter zijn.

Mensen waarderen dingen meer als ze ervoor betalen.

Dit is een argument dat ik vaak heb gehoord en daarom haal ik het hier aan, hoewel ik het er maar ten dele mee eens ben. Ik denk dat veel mensen dingen waar ze voor betaald hebben meer waarderen. Het is zelfs zo dat ze bepaalde diensten meer schijnen te waarderen als ze er veel voor betaald hebben. Ik heb hier zeker bewijzen van gezien. Mijn betalende cliënten nemen hun sessies en hun huiswerk over het algemeen veel serieuzer dan de mensen voor wie ik gratis beschikbaar ben. Ze hebben geld betaald en nu verwachten ze resultaat. Ze zijn bereid er meer voor te doen. Ze respecteren mijn tijd ook meer. Ik heb nooit een betalende cliënt gehad die niet op kwam dagen. Er zijn mensen geweest die ik gratis hielp die gewoon niet op een afspraak kwamen. Was wat ik te bieden had opeens minder waard omdat ik er geen geld voor vroeg? Zij dachten blijkbaar van wel.

Dit geldt natuurlijk niet voor iedereen. Sommige mensen betalen voor diensten en doen er niks voor, en sommigen krijgen het voor niks en doen hun huiswerk trouw en boeken geweldige resultaten (en omdat ik me meer ging richten op deze soort mensen, trok ik geen niet-serieuze mensen meer aan). Daarom doe ik nog steeds heel veel gratis en dat zal ik ook blijven doen. Maar het is de moeite waard om te vermelden dat veel mensen beter geholpen zijn als ze er voor moeten betalen. Denk hier ‘s over: zou jij liever een boek lezen dat je voor niets kreeg dan een waar je voor betaald had, al was het maar een klein bedrag? Welke auto behandel je met meer eerbied, die van $500 of die van $100.000?

Spirituele vaardigheden zijn ook vaardigheden.

In onze samenleving zijn we vakkundigheid erg gaan waarderen. We betalen een meerprijs voor deskundigheid. Ik zie daar niets verkeerds in. Eigenlijk denk ik dat er problemen ontstaan als we mensen niet betalen voor hun vaardigheden. Een heel goede leraar, bijvoorbeeld, die haar studenten inspireert tot topprestaties, en die zich de vaardigheid heeft verworven om dat te kunnen, zou extra geld moeten krijgen. Het feit dat we deze vaardigheid niet extra waarderen gaat mijn verstand te boven, maar is wel de kern van veel problemen in het onderwijs. Maar als we grote kundigheid belonen, geven we mensen een stimulans om dat na te streven. We maken het waarschijnlijker dat meer mensen deze weg zullen kiezen, en we maken het beter mogelijk om dat te doen. Wanneer iemand jaren en tienduizenden dollars heeft besteed om een krachtige genezer of leraar te worden, waarom is die vakkundigheid dan opeens niets waard? Waarom waarderen we de kundigheid van medische dokters maar niet van sjamanen? Waarom hebben we er geen moeite mee om een advocaat te betalen, maar vinden we het idee een energetisch genezer te betalen bespottelijk? Waarom is het OK dat een vervuilend, onethisch bedrijf groot kan worden en tig vreselijke banen kan creëren, maar is het niet OK dat een spiritueel bedrijf heel groot wordt en in heel veel geweldige banen kan voorzien en een weldaad is voor de wereld?

Maar is het niet onze verantwoordelijkheid als lichtwerkers om voor iedereen toegankelijk te zijn?

En nu even serieus: als je er voor hebt gekozen om je leven te wijden aan het helpen van anderen, ben je dan niet ook verplicht er voor te zorgen dat je zoveel mogelijk mensen kunt helpen door jezelf zo bereikbaar mogelijk te maken voor iedereen?

Nou ja, dat is niet echt mogelijk. Waarom: omdat je niet iedereen kunt helpen. Je kunt niet iedereen boeien. En daar ben je ook helemaal niet toe verplicht. Nooit.

Het idee dat lichtwerkers ergens toe verplicht zijn blokkeert meer geneeskrachtige energie dan wat ook. Het weerhield mij er beslist heel lang van om te zijn Wie Ik Werkelijk Ben. Ik werd geboren met een sterke wens om te genezen. Als ik, als kind, voelde hoe de mensen om me heen ongelukkig waren, dacht ik onterecht dat het mijn taak was, mijn verplichting, om ze te helpen. Als ik dat niet kon, omdat ze er nog niet aan toe waren om hun pijn los te laten, had ik het gevoel dat ik een mislukkeling was. Dat leidde tot een geloof dat ik niet goed genoeg was, waarvan ik nog steeds dingen aan het opruimen ben. De intense wens om te helpen gekoppeld aan het geloof dat ik die taak niet aankon, veroorzaakte een hoop pijn. En aldus sloot ik mijn vermogens af, verborg mijn licht en werd een boze, depressieve, introverte, stille en wanhopige tiener en jongvolwassene. Ik liet mensen toe me te mishandelen. Ik dacht dat ik niet meer waard was. Per slot van rekening, als ik niet kon doen wat mijn bedoeling was, als ik anderen niet gelukkig kon maken, als ik mijn “taak” niet kon vervullen, waar was ik doen voor van nut?

Het kostte me jaren om er achter te komen dat ik geen “taak” had. Het was een intentie geweest, een verlangen, maar nooit een verplichting. En toen ik mezelf uiteindelijk toestond om gelukkig te zijn ook als anderen dat niet waren, begon ik werkelijk anderen te helpen. Mijn vreugde inspireerde hun vreugde. Daar was mijn pijn niet toe in staat. Als kind voelde ik me een mislukkeling omdat ik dacht iedereen te kunnen en moeten helpen. Ik begreep niet dat het niet aan mij was om ze te helpen. Ik kon geen goede energie in hun werkelijkheid stoppen. Het enige wat ik kon doen was mezelf beschikbaar maken voor diegenen die er klaar voor waren om te ontvangen wat ik door mij kon laten stromen. Ik kon me ervoor beschikbaar stellen en dan de mensen die klaar waren voor mijn specifieke soort energie bij me laten komen. De hulp moest ze boeien en als ik niet beschikbaar was, zou iemand anders het doen. Hun hulp was niet van mij afhankelijk.

Ik werd me ook bewust dat ik hier niet was om de wereld te redden, omdat de wereld niet gered hoeft te worden. Dit valt onder het Universum. Ieder van ons krijgt meer leiding dan we kunnen bevatten. En we kunnen ervoor kiezen mee te spelen in het spel of niet. Het is niet verplicht om dat te doen. We kunnen ervoor kiezen, omdat het leuk is en prettig is, maar niet omdat we moeten.

Dus je kunt niet iedereen helpen. En je kunt niet voor iedereen bereikbaar zijn, want de Wet van Aantrekking kan alleen die mensen bij je brengen die bij je passen. Als je erop gericht bent anderen te helpen, zul je alleen die mensen aantrekken die je kunt helpen. Als je gericht bent op lijden en schaarste en frustratie, dan zul je veel mensen aantrekken die voortdurend om hulp vragen maar niet instaat zijn het te ontvangen. Niets zal je sneller uitputten.

Als het geen win-win is, is er een onbalans.

Het komt hier op neer: het Universum werkt op een win-win basis. In feite werkt het op een win-win-win-win-win basis. Wij zijn degenen die kwamen met het verwrongen idee van een win-verlies principe. Alleen werkt dat niet echt, vooral op de lange termijn. Als alle partijen beter worden van een uitwisseling van energie dan is er geen einde aan de hoeveelheid energie die uitgewisseld kan worden en aan hoeveel profijt daaraan gehad kan worden. Als iemand moet verliezen opdat een ander kan winnen, dan komt er altijd een eind aan.

Als de student er klaar voor is verschijnt de leraar. Als die leraar meer geld vraagt voor wat hij te bieden heeft dan je je kunt veroorloven, dan ben je er òf nog niet klaar voor òf dit is niet de juiste leraar voor je. Als je er werkelijk aan toe bent om de helderheid waar je naar op zoek bent te gaan laten zien, dan zal dat gebeuren op een manier die voor jou zeker bereikbaar is. Het is niet de verantwoordelijkheid van de leraar om er voor te zorgen dat je er klaar voor bent (dat is niet mogelijk).

Mijn persoonlijke balans

Ik heb hier natuurlijk zelf ook mee geworsteld. Ik heb een sterk verlangen zoveel mogelijk mensen als mogelijk is te helpen en ik geloof dat hier mijn bedrijf van maken in plaats van een beetje aan-hobbyen me werkelijk geholpen heeft zover te komen. Ik geef ook heel veel informatie gratis, niet omdat ik denk dat dat moet, maar omdat dat me een heel goed gevoel geeft. Het is mijn bedoeling om steeds een veelvoud aan manieren aan te bieden voor degenen die klaar zijn om te bereiken wat ik te bieden heb bijvoorbeeld door beurzen en sponsoring. Ik heb het evenwicht gevonden dat voor mij werkt – ik maak het maximale dat ik kan mogelijk, en ondertussen zorg ik er voor dat ik mezelf niet uitput, zodat ik blijf kunnen groeien en ontwikkelen en kan geven op steeds grotere schaal.

Ieder van ons moet voor zichzelf een balans vinden, maar ik denk dat de grootste vergissing die we kunnen maken als spirituele gemeenschap is om klein te denken. Als we de wereld gaan veranderen moeten we bereid zijn op een groot podium te spelen. We moeten bereid zijn om ons geld en onze economie te gebruiken voor het goede, in plaats van erover te klagen dat anderen het niet doen.

Zeg tegen die klojo van een directeur niet dat hij het anders moet doen. Hij zal je niet begrijpen. Ga je eigen spiritueel ingestelde bedrijf beginnen en ga een bom duiten verdienen door anderen te helpen, en laat ze zien dat dat mogelijk is; dat het in feite lucratiever is dan hun destructieve manier. Laat ze zien dat ze niet bang hoeven te zijn. Ook zij kunnen zijn Wie Ze Werkelijk Zijn. Ze kunnen verrijkt worden in plaats van uitgeput. Ze kunnen winnen in plaats van verliezen. Dat kunnen we allemaal. En dat is feitelijk zoals het bedoeld is te zijn. Wanneer zullen we beginnen? Blijven we vasthouden aan het idee dat spiritualiteit een grote opoffering vraagt? Of gaan we het eindelijk deel uit laten maken van het grote geheel? Zou het niet beter zijn om een evenwicht te vinden tussen geest, ziel en lichaam, in plaats van een deel ervan onder de knie te krijgen. Zouden we eindelijk niet eens de mensen die echt wat te bieden hebben moet gaan aanmoedigen en compenseren? Zou je, in plaats van je af te vragen of het onethisch is om geld te vragen voor spirituele hulp, je je niet beter af kunnen vragen of het ethisch is om geld te vragen voor werk dat geen spirituele afstemming heeft? Wordt het geen tijd dat we kiezen voor win-win-win-win-win? Ik denk van wel. En daarom vraag ik geld voor wat ik doe.